سخنان فرناندو پسوا-سری پنجم
سخنان فرناندو پسوا-سری پنجم
من در شناخت خويشتن خويش دريانوردم.
اين انسانها كه همواره مرا در بر مي گيرند، ارواحي هستند كه مرا نمي شناسند و روز به روز با همنشيني و شيوه ي سخنوري خود وانمود مي كنند كه مرا مي شناسند.
زندگي براي ما همان چيزي است كه از زندگي جدي برداشت مي كنيم.
ما تنها دارنده ي ادراك شخص خود هستيم و بايد از اين پس، بر آن و نه بر آنچه كه مي بينيم واقعيت زندگي مان را بنا كنيم.
هر چيز وقتي پديد مي آيد، به خوبي مي توانيم پديد آمده را به سان ميرنده احساس كنيم.
هميشه پس از آن كه روز از راه برسد، مثل هميشه دير خواهد شد.
روياي من از قدرت اراده ام آغاز شد.
وقتي مي نويسم دردم را فراموش مي كنم، مانند كسي كه پيش از بهبود بيماري بتواند بهتر نفس بكشد.
رنج كشيدگان راستين گردهم نمي آيند و گردهمايي تشكيل نمي دهند. هركس رنج مي كشد، به تنهايي رنج مي كشد.
تنهايي رفتار مرا رقم مي زند نه انسانها.
ادامه مطلب